Week 11

Hey iedereen!

Deze week was 1 van de laatste 2 weken dat we hier nog aan onze projecten werken. Daarna gaan we nog een klein weekje vakantie houden op (je raad het al) Bunaken.

Deze week hebben we alles afgesloten op school. Vorige week hadden we de enquête al afgenomen bij de 3dejaars. Die enquête met de hakenkruizen hebben we nog laten zien aan Filly en Mr. Roly. Maar er veel van snappen deden ze niet denk ik. Maandag zijn we inkopen gaan doen voor de bedankjes voor school en Sayap Kasih en natuurlijk ook voor onze fixatiemiddelen. We kwamen er ook achter dat maar een deel van de spullen uit Australië verzonden was. Na tien mailtjes hadden ze dan eindelijk gereageerd. Foutje van de firma… Er moest dus nog een deel opgestuurd worden, maar die eerste lading hebben we nog altijd niet aangekregen...zucht

Als bedankjes hadden we foto’s laten afdrukken van ons met de studenten en van ons met de kinderen op Sayap Kasih. Dat in een mooi lijstje laten doen en iets leuks op het glas geschreven. Voor de studenten hadden we ook nog een grote cake meegenomen woensdag voor de laatste keer op AKFIS. Voordat we naar de studenten gingen, hebben we nog een bespreken gehad met Filly en Mr. Roly over de uitslagen van de enquête. We hebben zowel voor CBR als voor het gehele curriculum verbeterpunten en mogelijke oplossingen gegeven. Ze zaten er met pen en papier bij en schreven alles op wat we zeiden. Het werd zeer gewaardeerd dat me met deze punten kwamen en ook met een aantal goede ideeën voor nieuw soort lessen voor deze school. Aan het einde kregen ook wij nog een leuk presentje, namelijk ons eigen T-shirt van AKFIS. We voelden ons zeer vereerd en waren er dolblij mee.

Aangekomen bij de studenten werd er nog gezongen voor ons door Ruben, die stiekem een oogje op Carlijn heeft, die erg zenuwachtig was. Samen nog I love you bibeh gezonden en daarna de cake uitgedeeld. We zullen ze erg gaan missen…

Donderdag was het hier ook een feestdag. Wij wilden graag aan onze bank verder gaan werken. Ze waren nu gevernist en we moesten alleen nog spijkers hebben. Maar bijna alle winkels waren dus dicht. Toch thuis maar begonnen met het lijmen van de foamrol op de bank en een handvol roestige spijkers kunnen ontfrutselen bij onze, altijd bereidwillige om te helpen, Enrique.

Wat was het heerlijk om eens even goed te kunnen klussen. De halve straat kwam natuurlijk weer even kijken naar ons, want het is wel erg vreemd dat twee (blanke nog wel) meisjes aan het klussen zijn. Het beste gedeelte was het erin rammen van de spijkers. Alle opgekropte frustratie kwam eruit en de spijkers moesten het ontgelden. Beter dat dan dat jochie dat me op mijn reet had geslagen bij de KFC die dag. Het had niet veel gescheeld of hij was door het raam gevlogen of erger.

Vrijdag zijn we, voor de laatste keer hier, weer gaan paardrijden. Carlijn ging weer springen en Marjolein ging weer op tocht met Luma. Weer achterna gezeten door een koe, een kalf dit keer gelukkig en de mamma zat vast. Die middag zijn we nog lekker gaan zwemmen in het Lokon resort in Tomohon met vrienden. Erg mooi daar en een groot zwembad. Bonus is ook dat mijn haar nog niet groen geworden is van de Chloor. Afkloppen…

De volgende dag gingen we op stap in Manado. Overdag hebben we nog twee Chinese Clan huizen (soort van tempel) gezien. Erg kleurrijk wel en erg mooi. Die middag nog wat gedronken in de Mall. Daar was een Modeshow aan de gang van een leuk winkeltje daar. Erg mooie jurken en de show werd begeleid door een soort van dansende krijgers. ’s Avonds zijn we nog ergens gaan eten en hebben we nog wat gedronken tijdens vele spelletjes Uno. Het beste spelletje ooit!

Daarna zijn we nog naar uitgegaan in de Corner gegaan. Dit beviel beter dan Hollywood. Er was goede muziek, er waren goeie cocktails en je kon er tenminste dansen. Carlijn en ik zijn ’s avonds in Manado gebleven, we hadden er een hotel geboekt. Hier zat een grote plus aan vast, er was een warme douche.

De volgende dag toen we weer terug in Tomohon waren, zijn we weer gaan zwemmen bij het Lokon resort. Daar hebben we nog zwemles gegeven aan Fallen en Joseph. Veel mensen kunnen hier niet zwemmen. Wel een grappig gezicht als je ze dan half verzuipend boven moest trekken. Nog wat spelletjes Uno gespeeld en nu weer thuis in Woloan. Dat valt toch iedere keer nog tegen om hier weer terug te komen. Misschien de laatste keer niet, want dan weten we dat we de volgende dag op het vliegtuig naar Singapore zitten voor de tussenstop naar Amsterdam.

Weer een leuk weekend achter de rug dus en deze week afsluiten van Sayap Kasih en het afmaken van onze houten fixatiemiddelen. Australia was iets mis gegaan met de bestelling. Er waren maar twee dingen in eerste instantie verstuurd. De andere lading is vorige week op de post gegaan. Wel balen, want nu gaan we deze waarschijnlijk niet meer zien...

Groetjes,

Carlijn en Marjolein